تمثیل مومن و کافر به زنده و مرده

تمثیل مومن و کافر به زنده و مرده:

وجه شبه در اینجا زنده و مرده بودن مؤمن و کافر است که اگر مؤمن در تاریکی نور را ببیند راه را پیدا

می کند و کافر نمی تواند راه خود را پیدا کند

أَوَمَنْ کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا کَذَلِکَ

» زُیِّنَ لِلْکَافِرِینَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ 1

آنکه مرداری بود پس زنده اش کردیم و قرار دادیم برای او روشنائی که راه رود بدان در مردم همانند

». انست که در تاریکیها نیست برون آینده از آنها بدینسان آراسته شد برای کافر آنچه بودند میکردند

گوید: درباره کسى که آیه براى او نازل شده، اختلاف است. ابن عباس و حسن بصرى و » شیخ طوسی

غیر آن دو از مفسرین گویند: درباره تمام مؤمنین و کفار نازل شده است.

عکرمۀ گوید: درباره عمار یاسر و ابوجهل نازل گردیده، چنان که امام محمدباقر علیهالسلام نیز فرموده اند.

ضحاک گوید: درباره عمر بن الخطاب آمده است، 2 زجاج گوید: درباره پیامبر و ابوجهل نازل شده است.

ولى قول اول عمومیت دارد زیرا جمیع آنچه که گفته شده است در آن داخل مى باشد 3 . 4