ادامه شیعه شناسی01

۔ او در زمان عثمان مسلامن شدہ و بر علیہ او تشکیلات گستردہ در ھمہ ی شھرھا ایجاد کردہ و مردم را تشویق کردہ است۔

۷۔ او عامل کشتہ شدہ عثمان و عامل ایجاد جنگ جمل بودہ است و الا علی ع با طلحہ و زبیر و عایشہ ھیچ مخالفتی نداشتہ است۔

۸۔ بسیاری از بزرگان صحابہ مانند ابوذر، عمار، سلیمان صرد خزائی، محمد ابن ابی بکر، محمد ابن ابی حذیفہ، خزیمہ بن ثابت، عدی بن خاتم الطائی مالک اشتر و دیگران تحت تاثیر او بودند و این یھودی ھر چہ می گفت آنھا اجراء می کردند۔

۹۔ عثمان با اینکہ با مخافان خود بسختی بر خورد می کرد ولی عبداللہ بن سبا در زمان او آزاد می گشت۔

۱۰۔ علی ع با اینکہ غالیان را آتش زدہ است ولی او را بہ مداین برای ترویج غلو تبعید کردہ است۔

ایرادات:

۱۔ تا قرن چھارم ھجری از عبداللہ ابن سبا در تاریخ مخصوصا عامہ ھیچ و اثری و خبری وجود ندارد۔ اولین بار کسی کہ بہ تفسیر و جزئیات فراوان و داستان ابن سبا را آوردہ است، ابو جعفر محمد بن جریر بن رستم طبری متوفی ۳۱۰ھ در اوایل قرن چھارم ھ در تاریخ الامم و الملوک نقل کردہ است۔

۲۔ قبل از طبری در ھیچ یک از  کتب حدیثی و تاریخی عامہ خبری از ابنسبا وجود ندارد، کتابھایی قبلی عامہ مانند طبقات ابن سعد، انساب اشراف بلا زری، فتوح ابن اعثم کوفی، مروج الذھب مسعودی، تاریخ یعقوبی و سایر کتب حدیثی کہ معاشر با طبری مانند بخاری، مسلم، مسند احمد و دیگران خبری از ابن سبا وجود ندارد۔

۳۔ تمام کتابھائی کہ بعد از طبری نوشتہ است ھمہ ی آنھا جریان ابن سبا از طبری نقل کردہ اند مانند تاریخ اب اثیر، تاریخ مدینۃ الدمشق ابن عساکر، تاریخ الاسلام ذھبی، البدایۃ و الھدایۃ ابن کثیر و دیگران تا امروز مرجع ھمہ ی این نقل ھا طبری است۔

۴۔ تاریخ طبری مانند کتاب ھای حدیثی بر اساس نقل اسناد و رجال است او تاریخ خود را مانند کتاب ھای حدیثی با سند و رجال نقل می کند۔ طبری جریان ابن سبا را در ضمن ۷۰۰ حدیث در وقایع مھم اسلامی از ۱۲ ھجری داستان ابن سبا را با این سند کردہ است، حدیثنی سری ابن یحیٰی عن شعیب عن سیف ابن عمر و او نیز با اسناد خود تا اصل ماجرا را نقل نماید، سری، ابن یحیٰی در نگاہ رجالیون عامہ ضعیف است و شعیب مجھول است و سیف ابن عمر بہ اعتراف ھمہ رجالیون عامہ و محدثان عامہ مانند ابن حجر، ذھبی، حاکم نیشابوری، ابن ابی حاکم، یحیٰی ابن معینی، نسائی، ابو داود، دار قطنی، سیوطی، سیف بن عمر زندیق کافر، مانوی، کذاب است۔ و ھیچ اعتمادی بہ آراء او حدیث او وجود ندارد۔ متاسفانہ طبری ۷۰۰ حدیث در مھم ترین جریانات تاریخ اسلام را از زبان این کذاب کافر بی دین نقل می کند۔

۵۔ داستان ابن سبا از نظر محتوای قابل پذیرش نیست چون اصول مانند اعتقاد بہ وصایت و خلافت و رجعت از اصول قرآن و حدیث است، کتابھای عامہ پر از نقل وصایت و خلافت علی ع است کہ علامہ نجم الدین عسکری در کتاب علی والوصیہ، ھمہ ی احادیث عامہ را در وصایت علی آوردہ است، اگر اصل اعتقاد بہ وصایت را اولین بار ابن سبا نقل کردہ است،پس ھمہ ی کتاب ھای عامہ کہ وصایت و خلافت و ولایت علی ع را نقل کرہدند تحت تاثیر این یھودی کذاب واقعہ شدہ اند و در این صورت کتاب ھای آنیا دارای ارزش نخواھد بود و از طرف دیگر وصایت یک امر قرآنی است کہ وارث ابراھیم ع و وصی او اسمائیل ع و اسحاق و یعقوب و یوسف و اسباط اسحاق و اسمائیل ات و سیمان وصی داود و یحیی وص ذکریا و ھارون وصی موسی و مورد دیگر بیان شدہ است، آیا عامہ اعمیاء می تواند بگوید آیات وصایت قرآن تحت تاثیر ابن سبا کافر بودہ است و ھمچنین اصل رجعت کہ بازگشت مرگان بہ دنیا قبل از قیامت است یک امر قرآنی است کہ ھم در میان امت ھای گذشتہ انجام گرفتہ است و ھم بر اساس آیات و احادیث در میان امت اسلامی نیز محقق خواھد شد۔ آیا وھابی حاضر است بپذیرد تفکر رجعت قرآنی و نبوی نیست، و قرآن و سنت از ابن ساب یاد گرفتہ است و این کفر آشکارہ است۔

طبق داستان ھای طبری این سبا یک غالی است کہ مخلوق را بحد و اندازہ ی الوھیت می رساند، و حکم غالی در فقہ شیعہ معلوم و روشن است و از زمان آءمہ تا امروز بہ اجماع ھمہ ی فقھای شیعہ بہ تبعیت از آئمہ معصومین غالی را کافر و نجس و مھدورالدم می داند۔

۷۔ عامہ معتقدند کہ امیرلامومنان اولین کسی بود کہ غالیان در زمان حیات او پدید آمدہ بودند ھمہ را آتش زد۔ و سوال اساسی اینجا است کہ چرا امیر المومنان کہ خشن فی ذات اللہ و فی امر اللہ است ابن سبا را آزاد گذاشتہ است۔

۸۔ ھر مکتبی و مذھبی از بانیان و بنایان گزاران خود تجلیل می نماید و در مورد او صد ھا کتاب و ھمایش و ھزاران یاد بود و مجسمہ از او می سازند و نام او را بر شھرھا و اشخاص می گذارند۔ اگ شیعہ ساختہ ابن سبا باشد شیعہ باید او را تکریم و تجلیل و تعظیم و تقدیس نماید ھمانطور کہ وھابیت از ابن تیمیہ شیخ اسلام و از محمد بن عبدالوھاب مجد اسلام می سازند ولی ھمہ شیعہ در طول تاریخ طرح خبریان ابن سبا او را غالی و کذاب معرفی کردند و ھیچ کس از شیعہ بہ عظمت از او یادی نکردہ است، پس در این صورت چہ ارتباطی بین شعیہ و یک ۔۔۔۔

۹۔ ھیچ یک از رجالیون شیعہ از عصر آئمہ تا امروز عبداللہ بن سبا را توثیق نکردند و در کتابھای قدیمی رجالی شیعہ مانند نجاشی و رجال شیخ طوسی حتی نام او در زمرہ ضعفا نیامدہ است، اگر شیعہ ساختہ این یھودی باشد باید رجالیون شیعہ او را توثیق نمایند تا مردم عقاید و فقہ و اخلاق خود را از او بگیرند۔

۱۰۔ اعتقاد بہ برتری امیرالمومنان علی ع و افضلیت او بر ابو بکر و عمر و عثمان یک تفکر عامہ و اھل السنت است، ربطی بہ ابن سباء بدارد۔ چون اکثر تابعان وعدہ ای از صحابہ و علماء عامہ و معتزلہ بغداد و شیعہ ی زیدیہ ھمہ قاءل بہ برتری امریالمومنان بر خلفاء ھستند، و اساس این کہ عامہ قاعدہ ی تقدیم مفضول بر فاضل را اختراع کردہ است بخاطر حل این مشکل بود۔ اگر علی ع برتر از خلفاء است چرا باید علی ع ۲۵ سال خانہ نشین گردد و خلفاء بر مسند خلافت نبوی تکیہ زنند و اگر افضلیت علی بر عقل و نقل اثبات شدہ است کہ کنار زدند ظلم است۔ عامہ برای فرار از ظلم بر امیرالمنین ع این قاعدہ را اختراع کردہ اند کہ اشکال ندارد علی افضل بود ابو بکر مفضول نیز می تواند بر او مقدم شود۔ پس این اعتقاد برتری علی و ظلم خلفاء بر او یک اعتقاد عمومی عامہ بودہ است۔ و اگر ابن سباء این اعتقاد را اختراع کردہ است و خلفاء بر او ظلم کردہ اند پس عامہ این تفکر را از ابن سباء یاد گرفتہ اند و تحت تاثیر افکار آن یھودی واقعہ شدہ اند۔

۱۱۔ عامہ عدالت صحابہ را اصول و فروع دین مورد توجہ قرار دادند کہ دین اھل السنت بر عدالت ھمہ ی صحابہ استوار است و از دیدگاہ آنھا صحابہ مقدس مجتھد صاحب ورع و تقویٰ و ھمہ اھل بھت ھستند۔ و معتقدند کہ ھر کس صحابی را تنصیص نماید او در صدد نابودی دین است چون حاملان دین صحابہ بودہ اند کہ از رسول خدا گرفتند و آن را ہ دست ما رساندند و ھر کس صحابی را سب و لعن کند ابو بکر و عمر باشد گفتہ می شود و غیر آن دو باشد تعزیر می شود و تکرار نماید کشتہ می شود۔ عبدالللہ ابن سباء اصحاب بزرگ رسول خدا ص را آلت دست خود قرار دادہ است و ت ھای ضد دین خود را توسط ابوذر، عمار، خزیمہ بن ثابت، ذوالشھادتین، حجر بن عدی، تشید ھجری، محمد بن ابی بکر و دیگران قرار دادہ است۔ وقتی صحابی جلی القدر مانند ابوذر و عمار آلت دست یک یھودی قرار بگیرید آیا بہ عدالت و دین او می شود اعتقاد کرد۔ وقتی صحابہ این قدر سادہ و بہ اطلاع باشند کہ بر علیہ دین شورش نمایند دیگر مرجع علمی و دینی نخواھند داشت۔ وقتی عدالت صحابہ ویران گردد دین سنی نیز ویران شدہ است۔ پس اعتقاد ابو عبداللہ بن سبا مھم ترین ضربہ بہ خود عامہ کہ معتقد بہ عدالت صحابہ ھستند می زند، و آنھا باید فرد را از انھا مات ابن سبا کنار بکشند اما اگر طبری داستان ابن سبا را نقل می کند کہ چطور عایشہ و طلحہ و زبیر توسط توطئہ ابن سباء علیہ عثمان قیام می کنند و او را می کشند۔ آیا سنی می پذیرد کہ عایشہ و طلحہ و زبیر االت دست عبداللہ بن سبا بودند۔ آنھا ھرچہ جواب بدھند ما نیز ھمان جواب را تکرار می کنیم۔

از دیدگاہ عامہ کلیفہ جانشین پیامبر ص در دفاع از دین و حریم اعتقادی و اجتماعی امت اسلامی است، و خلیفہ ای کہ نتواند از مرزھای اعتقادی و اجتماعی حجاظت نماید او شایستگی مقام خلافت را ندارد۔ جریان عبداللہ ابن سبا، عثمان بن عفان خلیفہ سوم را بی تفاوت در برار تفنہ گیرھای این سبا معرفی می کند کہ با اشراف ھمہ جانبہ عوامل حکومتی عثمان کہ ھمہ از عمال امویان بودند و بہ تمام جریان ھای تفنہ گیری ابن سبا اطلاع داشتند چرا خلیفہ سوم کہ با مخالفان خود بہ سختی و تندی و شدت بر خورد می کرد ولی دست ابن سبا را در فتنہ گری باز گذاشتہ است خلیفہ ای کہ تحمل یک انتقاد عمار یاسر را ندارد و دستور ذدن او را می دھد و شکم او پارہ می شود و خلیفہ ای کہ دہ نفر از بزرگان کوفہ را بہ جرم انتقاد از استادار شام تبعید می کند، خلیفہ ای کہ دستور قتل و تادیب معترضان مصری را می دھد و حتی خلیفہ تاب تحمل نصایح امیر المومنان ع را نیز ندارد و بارھا حجرت علی را بہ روتای ینبع تبعید می کند و ابوذر را ربزہ تبعید و باعث مرگ او می شود۔ چگونہ است کہ این خلیفہ نسبت بہ جریان ابن سبا ساکت است، یا او اطلاع از فتنہ گیری ابن سبا در سراسر خلافت اسلامی بر اساس نقل طبری ندارد، در اینصورت بہ درد مرزدارد و خلافت نبوی نمی خورد یا اینکہ از فتنہ ھای ابن سبا خبر دارد ولی عاجز از برخورد است باز بہ درد خلافت نمی خورد کہ خلیفہ عاجز و ترسو است۔ یا اینکہ گفتہ شود کہ پشت صحنہ جریان ابن سبا را امویان خود ھدایت می کردند تا جامعہ شورش نمایند و خلیفہ ۹۳ سالہ را بکشند و از قتل او برای تداوم خلافت و حکومت امویان بھرہ ی ببرند و این قول سوم اگر جریان ابن سبا را در فتنہ گیری گستردہ بپذیریم مورد قبول است۔

۱۳۔ جریان ابنساختہ ذھن نژراد پرستی عدنانی ھا بر علیہ محطانی ھا توسط سیف ابن عمر است، عرب دو قسمت بود یکی عرب مستعرب بود کہ واقعہ عرب اصیل نبودند و از اولاد ابراھیم و اسماعیک بودند کہ با ھجرت اسماعیل بہ مکہ و ازدواج با اعراب نسل او کہ قریش را بہ وجود آورد ھمہ ی آنھا از نسل عدنان کہ از اولاد اسماعیل بود کہ جد ۱۵ رسول خدا ص بود کہ عرب مستعرب شناختہ می شدند۔ و عبر قسم دوم از اولاد نوح کہ بعرب نوہ نوح بود و بہ بیشتر ساکن یمن و یمامہ و نجد بودند و قحطانی معروف بودند، و ھمیشہ بین عدنانی ھا و قحطانی ھا در مناسب اجتماعی و افتخارات عدنانی بود و عدنانی ھا کہ ساکن مکہ اطراف آن بودند بہ او ایمان بیاورند تا فتح مکہ شد و آنھا بہ زود مسلمان شدند۔ وی اھالی مدینہ و یمن و نجد ھمہ قحطانی بودند و انصار کہ قحطانی بودند بہ پیانبر ایمان آوردہ اند و بہ اوپناہ دادند و در سایہ ی ھمایت آنھا پیامبر در جزیرۃ العرب پیروز شد، ولی در زمان حیات پیامبر و بعد از رحلت او نزاع بین عدنانی و قحطانی ادامہ داشت و با پیروزی ابو بکر در سقیفہ بنی ساعدہ عدنانی ھا پیروز شدند و قحطانی ھا کہ انصار و اھالی جنوب و شرق حجاز بودندن مخالف آنھا بودند، و عدنانی ھا قحطانی ھا را در خلافت شریک نکردند و آنھا را منزوی نمودند تا اینکہ خلافت بہ امیرالمومنین علی ع رسیدہ قحطانی ھا طرفدار او شدند و بہ کمک علی ع آمدند و امام آنھا را ارزش داد و عدنانی ھا با راہ انداختی جنگ جمل و صفین بہ مخالفت با علی ع پرداختند و چون اکثر طرفداران علی ع قحطانی بودند و ریشہ آنھا بہ سبا می رسید آنھا را سببیہ نیز می گفتند، سببیہ نشانہ نسب و قوم بود ولی سیف بن عمر کہ خود عدنانی و طرفدار شخصی و مخصوصاً معاویہ و بنی امیہ بود۔ با ساختی جریان ابن سبا در صدد کوبیدن قحطانی شد و از سببیہ کہ نشانہ قبیلہ گری بود تبدیل بہ مباحث اعتقاد غلو کرد۔ در واقع غرض اصلی سیف بن عمر انتقام گیری از شیعیان علی ع کہ اکثر آنھا قحطانی و از اھالی سبا و یمنی بودند این جریان را پدید آوردہ است، و مورخان و محدثان و فرقہ شناسان عامہ کہ ھمگی شیفتہ خلافت امویان ھستند جریان ساختہ سیف بن عمر را با ااب و تاب نقل کردند و باور نمودند۔

دومین دیدگاہ انحرافی عامہ در منشاء تشیع دخالت ایرانیان در ساختن تشیع است:

اولین بار این دیدگاہ انحرافی توسط ابن حزم اندلوسی در کتاب الفِصل جلد ۲ ص ۲۷۳ مطرح کردہ است و سپس فرقہ شناسان عامہ آن را ادامہ دادہ و از کثرت بیان اان خودشان نیز باور کردہ اند و در زمان معاصر ما مخصوصاً بعد از وقوع انقلاب اسلامی شیعی در ایران وھابیت بہ شدت این دیدگاہ را روج دادہ و آخرین نویسندہ ی وھابی دکتر الغفاری در کتاب خود این دیدگاہ را بال و پر دادہ است۔

ادلہ ی طرفداران این دیدگاہ:

۱۔ در شیعہ اعتقاد و اصل وصایت و وراثت از پیامبر ص بہ خاندان خود از ایرانیان کہ سلسلہ ی پادشاھی را از پدر بہ پسر و در نسل او تداوم می یافت گرفتہ اند و الا عرب وصایت و وراثت نمی شناختنف پس ایرانیان این اعتقاد را ایجاد کردہ اند و آن را پزیرفتہ اند و شیعہ را تاسیسی نمودہ اند۔

۲۔ در شیعہ اعتقاد بہ مقام قدسی آئمہ بعنوان حجۃ ھای الھی و دارای ولایت تقوینی و مظھر جلال و جمال خدا در روی زمین مطرح ھسنتد و این دیدگاہ را از ایرانیان کہ نسبت بہ پادشاھان خود رنگ خدایی و معنوی و قِدسی می بخشیدند۔ در شیعہ آن را متجلی ساختند۔ شیعہ نیز ھمان دیدگاہ ایرانیان نسبت بہ سلاطین خود را در مور آئمہ ی اھل البیت ع ارائہ نمودہ اند۔

۳۔ عرب عظمت و شوکت سلطنت و حکومت ساسانیان در ایران را از بین برد و تحت اشکال خوکد در آورد۔ و ایرانیان برای گرفتن انتقام از عرب شیعہ را ساختند و در آن عقائد و معارفی را کہ اسلام را نابود می کند قرار دادند۔ و شیعہ را پنا ہ گاہ دشمنان اسلام ساختند۔

۴۔ عرب ھیبت ایرانیان را توسط خلیفہ ی دوم عمر از بین بردہ اند و ایرانیان برای انتقام از عمر ھم در قتل او شرکت کردہ اند و ھم آیین عمر را با ایجاد تشیع کہ بر برائت از او استوار است ساختند شیعہ ھیچ ربطی با خدا و رسول و مسلمانان ندارد ساختہ و پرداختہ دشمنان اسلام ھستند۔

تذکر:

مراد از ایران، ایران قدیم کہ از عراق تا سندھ و ماورالنھر و ازمنستان و روم قرار داشت می باشد۔

جواب:

۱۔ اعتقاد بہ وصایت و واثت یک امر قرآنی و سنت انبیاء علیھم السلام بودہ است۔ در کتاب الوصیہ تألیف مؤخر اسلامی مسعودی از زمان آدم ع تا زمان خاتم ص اوصیاء و جانشینان پیامبران را بر اساس نص از خود خاندان  پیامبران معرفی می کند و قرآن نیز بر این حقیقت کہ خلفاء ابراھیم از نسل او بودہ و جانشینان داود و ذکریا و موسی ع از خاندان خود این بزرگوان بودہ است تصریح دارد۔ و عامہ در کتب خود از سلمان فارسی از رسول خداص نقل می کند کہ لکل نبی وصی و این وصی نیز از خاندان خود پیامبران بودہ است و ربط بہ ایرانیان نداشتہ است بلکہ سلطنت پسر از پدر یک امر عمومی و جھانی بودہ کہ در ھمہ ی کشورھا از روم، چین، ھند، مصر و خود اعراب شام یمن و حیرہ نیز این اصل استوار بودہ است۔ روم کہ ابر قدرت بزرگی بود کہ عرب نیز آن را فتح کرد و سلطنت آنھا نیز موروسی بودہ پس چرا ادعا نمی کنند کہ فقد تشیع را رومیان ساختند۔

۲۔ سنت نبوی نیز بر اساس اھادیچ متواترہ کہ خود عامہ نقل می کنند بر تداوم خلافت نبوی در خادان پیانبر قرار دادہ شدہ است۔ حدیث متواتر  ان خلفاء اثنا عشر کلھم من بنی ھاشم کہ حدود ۷۰۰ حدیث از طرق مختلف نقل شدہ است کہ در این احادیچ نام اولین خلیفہ علی ع و آخر ھم المھدی عج و حدود پنجاہ حدیث از منابع عامہ و خاصہ اسامی این دوازدہ نفر را آوردہ است کہ ھمان آئمہ ی اثنا عشر است۔ و این ۷۰۰ حدیث را آیۃ اللہ صٓفی گلپائگانی (دامت برکاتۃ ) در کتاب منتخب الاثر جمع آوری شدہ است۔ و علاوہ بر حدیث دوازدہ امام، حدیث متواتر منزلت کہ در نزد عامہ و خاصہ تواتر آن اثبات شدہ است انت منی بمنزلتی ھارون و موسی الا انہ لا نبی بعدی ولا ینبعی ان اذھب الال انت خلیفتی من بعدی و ھمچنین احادیث در ذیل آیہ اطاعت، اطیعو اللہ و اطیعو الرسول و اولی العمر منکم  کہ جابر بن عبداللہ انصاری کہ از اول الامر پرسید و رسول خدا ص بہ تصریح عامہ اسامی آنھا را کہ از خاندان خودش است بیان می کند۔

اعتقاد بہ وراثت و وصایت از خاندان نبوت بر اساس سنت قولی و جعلی پیامبر ص است۔ حدیث غدیر کہ ۱۱۰ صحابی و ۷۰ تابعی و ۳۶۰ عالم سنی اان را بہ تواتر نقل کردہ است کہ حتی دشمنان امام علی ع بہ آن معترف بودہ اند مانند ابو بکر، عمر، معاویہ، امر بن عاص، حسان بن ثابت، ابو سفیان و دیگران۔ وقتی در جریان جنگ صفین مھمد بن ابی بکر بہ معویہ نامہ ی تندی نوشت کہ دست از مخالفت با وصی و وارث و خلیفہ ی برحق پیامبر بر دارد  و سابقہ ی علی ع و معاویہ را بہ او تذکر داد معاویہ بہ او جواب عجیبی دادہ است۔ در قسمتی از نامی می نویسد ما و پدر ابو بکر در عصر رسول خداص اطاعت پسر ابو طالب را بر خود لازم می دانستیم و فضلش را بو خودمان آشکار می نمودیم، بعد از رحلت پیامبر پدرت(ابو بکر) و عمر نخستین کسانی بودند کہ منزلت او را پایین آوردند و مردم را بہ بیعت خودشان فرا خواندن و ت مر سب می کنی در واقع پدرت را سب می کنی و تو فرزند عاقی ھستی کہ پدرت را مزمت می کنی این باب را پدر تو فکر کردہ است و او جای مذمت دارد۔۔۔ (مسعودی، مروج الذھب)

ابو سفیان در موقع بیعت با ابو بکر در مدینہ نہ بود وقتی رسید مردم بہ ابو بکر بیعت کردہ بودند شروع بہ مکالفت کرد کہ بیعت حق علی ع است و این اشعار را می خواند؛

بنی ھاشم لا تطمعوا الناس فیکم      ولا یسمایتن بن مرا و عدی

فم الامر الافیکم و الیکم                 و لیس لھا ابو حسن علی

حسان بن ثابت عثمانی مذھبب مخالفت با علی ع در حادثہ غدیر کہ قصیدہ سرودہ است در آن می گوید

فقال قم یا علی فاننی    رضیک من بعدی اما وھادی

فمن کنت مولا فھذا ولیہ  ف لہ انصار صدق موالیہ 

دوازدہ امام در منابع اہل سنت

اعتقاد اہل نسبت بہ تحریف

مصحف امام و ویژگیھای آن